"Eddy De Pauw" een bijzonder leraar!

Na zijn pensionering was hij met stijl voorzitter van de "Vriendenkring van KTA1".

 In die hoedanigheid zien we hem hier bij de op ruststelling van Jeanne Hoeyberghs in 1990.

Hijzelf was leraar  aan de dag- en avondschool van 1949 tot bij zijn pensionering in 1981.

Hij had zijn opleiding van fijnmekanieker in Gent opgedaan waar hij werkte als machinebouwer in de textielsector.

We waren zelf leerling van hem in de afdeling "Metaalbewerking" waar hij toentertijd praktijkles gaf aan de leerlingen van 2 A3.

Hij was een flamboyante leraar.

Stijlvol gekleed en steeds ordelijk met alles wat er in de werkplaats gebeurde en zeker heel fier op zichzelf.

Hij kon ettelijke keren per les zijn handen wassen en er waren dan ook leerlingen die dat noteerden en daar "achter zijn rug"  lacherig durfde over te doen.

Hij was een zéér bekwaam vakman en we moesten die kennis en zeker die nauwkeurigheid  ook kunnen toepassen om maar enigszins kans te maken om te slagen.

Inpassingen maken waarbij de voeglijn tussen de ingepaste delen praktisch onzichtbaar moest zijn.

Zelfs maken van meetgereedschappen zoals haarlinialen of andere hoekmeters het stond bij De Pauw allemaal op het programma en....wij moesten volgen.

Met het "Pauwke" werd niet gelachen!!

Hier hebben we leren vijlen zodat ons niemand op dat niveau  ons tot heden kan evenaren.

Hij leerde ons naast het vak ook etikette en omgangsvormen omdat hij er ons van verdacht dat we het in het verder leven en zeker bij de vrouwen erg nodig gingen hebben.

Beklijvende lessen die we ons levendig herinneren.

Zelf was hij steeds piekfijn uitgedost en hij kende alle trends van mode en verzorgingartikelen.

Als collega was hij een aimabel man die collegialiteit hoog in het vaandel droeg.

Hij werd gerespecteerd en respecteerde op zijn beurt. 

 Wanneer we later met de "Middenschool" tijdens de vakanties op buitenlandse reis gingen was hij steeds de eerste om zijn diensten aan te bieden.

Zo hebben we heerlijke dagen met hem in de groep doorgebracht in Ierland, in de "Gorges du Tarn" in Frankrijk, in het "Lake District" in Engeland, in het "Hallingdal" in Noorwegen en in het "Lechtal" in Oostenrijk Tirol.

Hier kon je op hem rekenen, de kas, de avondactiviteiten, afspraken met de lokale bevolking en afscheidsavonden als moderator, niets was hem te veel.

Hij was zéér bespraakt en zowel in het "chique" Frans als in het "Hochduits" was hij een crack.

Vriendelijk voor iedereen was het voor hem een koud kunstje om op de meest afgelegen plaatsen of landen contacten te maken met "ieder" die zijn weg kruiste en...dat mochten zelfs vrouwen zijn.

We waren dan ook erg geschokt wanneer we in 1999 plots de melding kregen dat Eddy De Pauw plots overleden was.

Hij was voor ons een vriend en regelmatig maak ik mij de bemerking dan ik hem mis al was het maar om zijn voornaam en vriendelijk voorkomen in het Diestse straatbeeld.

Eddy De Pauw een chique heer waar we veel van geleerd hebben.

Albert Decuyper.

Als je hem zo ziet staan herinneren we ons hem nog levendig.

Hij was praktijk leraar paswerkerij en machines in de toenmalige RTS van bij de start in 1947 tot 1958.

Hij was bij de oprichting van de school zoals de meeste leraars toentertijd afkomstig uit Gent. Hij was een verwoest supporter van La Gantoise (Gent) en liet dat in zijn talrijke beklijvende leertoespraken dan ook duidelijk blijken.

Zijn motivatie talent en beroepsfierheid trachte hij met een eigenzinnige methodiek op ons over te dragen.

Gent was toen de bakermat van de Belgische fijn techniek met fabrieken die weefgetouwen en andere nylonkousen machines maakten.

Om deze kennis uit te dragen over het ganse land stelde de toenmalige minister van onderwijs deze specialisten uit Gent aan, om hun kennis te verdelen.

Er werden o.a. in Diest hiervoor een Technische school opgericht.

De meeste technische scholen die hier in de buurt bestonden waren op het ruwere werk ingesteld en leerde de leerlingen op om hun vak in de mijnen of in de lokale smidse te gaan uitoefenen.

Het was voor ons studenten dan ook een hele eer om hier naar school te gaan en de aanpak van onze leraars was ook zeer veeleisend.

Er bestond toen geen afdeling "beroeps" en de "technische" leerlingen droegen op een opvallende manier hun verbondenheid met de school uit door mee te doen met elke openbare activiteit zoals bevrijdingsfeesten, 11 Novemberherdenkingen en andere sportfeesten ingericht in Diest voor al de scholen van België.

De leerlingen waren daarbij in uniform en liepen in deze stoeten als gedrilde soldaten in de pas achter het vaandel van de school. Owee als je hiervoor durfde afwezig blijven of je op deze gelegenheden niet "goed" gedroeg.

Het was voor ons een echte eer om hier naar school te gaan en we waren dan op onze manier dan ook fier over "onze school".

Dat we de strenge hand van Albert Decuyper nog steeds herinneren is nog steeds het resultaat van die schooltijd.

Al "Metaal" wat de klok slaagt!!

We spreken over het jaar 1971 in het toenmalige HRITO later KTA1 in de Grauwzusterstraat in Diest.

Op de plaats waar nu de stadsbibliotheek is waren toen de hoofdgebouwen van de technische school. 

Het grootste deel van de leerlingen volgde toen "Metaalbewerking" en dezelfde richting werd in de A2 afdeling "Mechanica" genoemd.

Van geen wonder dat het merendeel van de leraars toentertijd dan ook in deze afdelingen les gaven.

We vinden in het archief een foto van een deel van deze leraars  in de refter na een Kerstfeest.

Op de foto zie je Henri Cruysberghs, Willy Poels, Roger Vervondel, Roger Plu, Georges Sprinckx die de handen houdt op de schouders van Denis Smeyers, Romain Claes, John Deboeck en Marcel Reniers.

De foto is op dat ogenblik alles behalve volledig wat de leraars "Metaal" betreft.

Wie zijn er niet bij: Eddy De Pauw, Jean Deygers, Rik Beckers, Guilaume Peeters, Jean Merckx, Jaak Brusselaers, Jan Raymaekers en Robert Gevers.

Het paste toen in de behoefte van de nijverheid die absoluut smeekte naar goede mecaniekers, techniekers,  draaiers en frezers.

Handvaardigheid en beheersing van je gereedschappen was toen primordiaal.

Automatisering kwam kijken maar was nog niet aan de orde geen CNC of andere computer toestanden.

Niets in het onderwijs is zo veranderd dan de eisen die men stelt aan afgestudeerden van de technisch onderwijs.

In het jaar 1957 waren dit de leerlingen in het 3 de jaar A2 Mechanica.

Links de leraar Alfons Snoeck, naast hem Gaston Laeremans, Wilfried Moreels, Leo Jans, Roger Van Diest, Henri Cruysberghs, Armand Bosmans, Willy Timmermans en August Michiels.

Schooljaar 1953-1954. De metaalbewerkers.

In het tweede jaar A3 mochten we sporadisch al eens op een machine werken.  Schaven zoals je op de foto kan zien. Maar het merendeel van de tijd was vijlen en nog eens vijlen.

Bij M. De Pauw de toenmalige leraar metaal  werd er niet gelachen met nauwkeurigheid en konden we werken tot op 0,01 van een mm.

We schreven over onze werkstukken en de bijhorende gereedschappen verslagen tot dat je vingers krom stonden.

Er werd vijf dagen van acht uur les gegeven zodat je zaterdag de ganse dag konden of moesten tekenen voor je praktijkverslagen.

Op de foto genomen in de draaierij in mei 1954 zie je links onze leraar Albert De Cuyper.

Op de bovenste rij (voor zover ik mij herinner)René Hendrickx,Roger Libaers, Leon Van Bergen,Robert De Maeght, Willy Timmermans, Collin, Denis Berten, Paul Alen en Leon Van Bergen.

Op de eerste rij naast de leraar René Blevi, Romain Jacobs, Gaston Laeremans, Henri Cruysberghs, Wilfried Moreels, Jozef Paenhuysen, Bernard Vancalster en Victor Marien.

In het laatste of derde jaar A3 werden we draaiers-paswerkers en van de 103 van het eerste jaar waren we nog met 19 over.

Onze toenmalige leraar praktijk  Albert De Cuyper leidde de operaties met strenge hand en met eigen pedagogische methodes.

Zo vond hij het toen heel normaal dat hij 's morgens begon met zich in te zepen en met een schaars te scheren.

Je probeert later wel eens iemand als leraar achterna te doen maar in deze activiteit ben ik nooit geslaagd.

Hij kon zich ook urenlang terugtrekken in zijn lokaal

zodat er in het werkhuis gewerkt werd naar eigen inzicht en...

Zo reed Bernard Van Calster eens op een heen en weer bewegend schaafmachine dat dit zo overbelast door het werkhuis begon te bewegen ....

Ook legendarisch waren de wiskundelessen van M. Louis Meynaerts.

Hij was niet alleen streng voor ons maar ook voor zichzelf. Zo werden alle examens in de klas verbeterd en moesten we die thuis dan mooi overschrijven en hij verbeterde deze opnieuw tot de kleinste details en wie dat correct kon inleveren werd beloond met een extra punt. Ook mochten we dat doen met verbeterde testen en je kon dan nog iets extra verdienen. Onvoorstelbare naschools werk voor deze plichtbewuste leraar.

Op het einde van het jaar moesten we voor en uitgebreide jury verschijnen.

Deze ondervroeg ons uren lang over de leerstof van de drie  voorbije jaren.

Ook moesten daar boeken met verslagen worden voorgelegd aan deze jury.

Onze mondigheid was tot dan toe erg ingeknot en nu moesten we ons verdedigen tegen al die aanwezige betweters.

Niet te verwonderen dat we voor deze jury nachtmerrie opdeden en dat er ook menig goede leerling hier een afgang meemaakten waar hij de rest van zijn leven met complexen aan terug dacht.

Toch hebben we heelwat opgestoken in deze periode van 1 september 1951 tot 1 juli 1954.

Het schooljaar 1964-1965 in de RTS van Diest.

 Tussen de foto's van toen vonden we dit archiefstuk.

Een klasfoto van het schooljaar 1964-1964 met daarop de leerlingen van het toenmalige 4 A4 Metaalbewerking.

Ze zijn hier geflankeerd door hun leraars praktijk van de "Paswerkerij" en van de "Draaierij.

Ik kan de namen niet meer bij de juiste persoon plaatsen maar wel bij diegene die me het meest bijgebleven zijn.

Op de bovenste rij herkennen we onze betreurde leraar paswerkerij Willy Poels, verder, X, Henri Cruysberghs leraar draaien,, X, Joris Paul, Van Houdt Jozef, Gacoms André, en X.

De voorste rij , X , X, Kemps Alfred (zoon van de toenmalige monitor van houtbewerking Jimmy Kemps), Michel Pittevils, Clement Beukers, X , X, X en X.

De X en zijn te zoeken uit Vranken Jean-Baptiste, Beutels Martin, Van Aerschot Raymond, Ceusters François, Cornelis Gilbert, Aerts Herman en De Rijck Roger. 

Wanneer iemand mij de juiste naam bij de juiste persoon kan doorgeven pas ik mijn lijst wel even aan.

Hoe de uitslag van dat schooljaar verliep heb ik ook nog teruggevonden en daar dat toen officieel was blijft dat en kan je zien dat daar buiten Gacoms André nog iemand van de groep niet vermeld is....hoogst waarschijnlijk grote pech gehad dat schooljaar.

Uit de toenmalige tekenles heb ik bovenstaande schuiftabel gevonden die toen dienst deed als leidraad bij de ontelbare bouten en andere schroefdraad tekeningen die we volgens juiste verhoudingen correct moesten kunnen tekenen of...die we anders als strafwerk enkele malen konden overtekenen...(opgaven van J. Brusselaars).

Ik hoop dat het bij sommige onder de lezers herinneringen oproept.

Naar de RTS in Diest!!

"Indrukwekkend" was het eerste contact met de speelplaats van de school. Je kwam tenslotte van een kleine lagere school.

Een kring van heren met hoed en das stond op de speelplaats en gaven elkaar dagelijks allen de hand.

De leerlingen vormden op respectabele afstand hun klassen.

De nieuwelingen waren wat wanhopig op zoek naar lotgenoten om toch maar een beetje houvast te krijgen op deze voor hen totaal nieuwe wereld.

In het midden van de groep leraars stond de directeur Roger Wuylens, we kenden hem toen nog niet maar dat zou vlug veranderen.

Een automatische bel, dat hadden we tot nu toe nog nooit gehoord, schrikte ons op en was het teken om met zijn allen te gaan luisteren wat ons allemaal te doen stond en wat van ons verwacht werd.

Het was een hele boterham van dingen waar we tot nu nog nooit van gehoord hadden.

Dat ging va een werkpak naar een hangslot, een T lat, tekendriehoeken van 30 en 45°,  redispennen, Oost-indische inkt, zelfs"ministerpapier, een handvleugeltje tot schuurplankje en je had zo maar geen potlood bij dat moest en zou "Caran d'Ache" zijn en wel een 3H en 4H waarvan deze laatste geslepen moest in een beitelpunt.

Al deze nieuwigheden brachten zelfs onze meehelpende ouders tot wanhoop en ook de Beringse boekenwinkels hadden van veel van deze zaken nooit gehoord en wat een geld dat allemaal kostte!!

Op de foto genomen in de draaierij in mei 1954 zie je links onze leraar Albert De Cuyper.

Op de bovenste rij (voor zover ik mij herinner)René Hendrickx,Roger Libaers, Leon Van Bergen,Robert De Maeght, Willy Timmermans, Collin, Denis Berten, Paul Alen en Leon Van Bergen.

Op de eerste rij naast de leraar René Blevi, Romain Jacobs, Gaston Laeremans, ikzelf, Wilfried Moreels, Jozef Paenhuysen, Bernard Vancalster en Victor Marien.

Speciaal toezicht op de speelplaats was er zichtbaar niet. De hele groep leraars die daar samen stonden maakten zoveel indruk dat we automatisch sterk onder de indruk waren en ons al vlug naar de regels van het huis gedroegen.

Wanneer je in de hiernaast staande toenmalige personeelslijst kijkt zie je ook dat er toen voor 259 leerlingen  één (1) directeur was en twee (2) personen van het administratief personeel.

Heel de opleiding stond in het teken om een hoogstaande,  voor die tijd revolutionaire,  technische opleiding te geven aan de leerlingen en er was geen tijd voor andere vakken.

Zo kregen we geen Aardrijkskunde, Geschiedenis of Frans, dat moest je uit interesse maar zelf leren.

Daar tegenover stond 22 uur praktijk en technisch tekenen en technologie.
Zo herinner ik me nog  dat we als eerste les van technologie  de"staartbankschroef" kregen en deze  moesten tekenen met alle detail. We hadden van technisch tekenen nog nooit iets gehoord maar daar stoorden men zich niet aan. De tekening zelf werd een catastrofe.
Maar....het kon alleen maar beter worden als dat toen een troost of aanmoediging kon zijn..

Hoe kom je in de RTS van Diest terecht?

Je woont in Beringen. 

De "Vakschool" is hier bijna naast de deur.

Om daar naar school te gaan moest je wel 14 jaar zijn en ik was nog maar 12 maar er werd toen al gezegd dat het 7de en 8ste leerjaar van de lagere school verloren jaren waren in de beoordeling van je latere studies.

Uit de stamcafé van mijn vader "De Scherpe Plank"  op de markt van Beringen was de zoon in Diest op school geweest en hij werd door zijn diploma van elektricien  direct aangenomen in de plaatselijke elektriciteitsmaatschappij om de meterstanden te gaan op te nemen.

Dat was al een "heel" andere job dan elektrieker in de mijn .

 Daar Jos Kemps, want zo heette die beroemde zoon, ook nog een begenadigde voetballer was en de doelpunten in de plaatselijke voetbalploeg aan elkaar reeg was hij ook in de toenmalige RTS van Diest opgevallen voor zijn sportieve prestaties.

In zover dat de toenmalige turnleraar Georges Goossens samen met zijn vrienden collega' ook dit café al eens aandeden om de loftrompet over ....de zoon en...over de school  van Diest over Beringen te laten schallen.

Twaalf jaar was echter jong maar in het toenmalige Atheneum van Diest werd een afdeling "Pretechnische " opgericht waar men vanaf 12 jaar mocht starten.

De toenmalige directeur Wuylens vond dit de gelegenheid om zijn A3 ook open te stellen voor 12 jarigen en zo geschiedde...

Een achttal van deze jonge snaken werden samengezet in een aparte klas 1D en moesten dezelfde lessen volgen als de andere klassen van 1A3.

De reputatie van deze klas was dan ook vlug gemaakt en deze stommeriken hadden al de moeite van de wereld om hier een poot aan de grond te krijgen.

Gelukkig was de "beetcampagne" in de Walen op 1 oktober voorbij en kwamen nog een aantal "zware" oudere leerlingen onze klas vervolledigen.

Twee en twintig (22) uren vijlen per week....met blaren op handen en vingers als gevolg.

Elke dag met de fiets van Beringen naar Diest het was 15km heen en 15 terug over gedeeltelijk kassei of onverharde paadjes...je moest het de kinderen nu eens laten doen maar....alles voor het goede doel.

 We zouden voor "Technicien" leren en dat was nogal iets anders dan "Ajusteur" zoals de paswerkers van de mijn genoemd werden.

Dat we met " bloed, zweet en tranen" dat jaar zijn doorgekomen en zelfs met goed gevolg stemt me heden ten dage  nog met fierheid.

Dat er van de 103 leerlingen van dat jaar maar 59 in de palmares stonden bewijst dat er toen in de RTS niet mee gelachen werd. Dat er van deze 59 nog  26 herexamen moesten doen maakten dat we een slaagpercentage haalden waar nu zelfs universiteiten verlegen zouden over zijn.

Bij deze overlevenden mogen behoren sterkte je zelfvertrouwen dit werd nog gevoed door de hele sfeer die er toen rond de RTS Diest heerste. 

Meegaan, het was zelfs defileren, in "Bevrijdingsfeesten", een "Sportdag" ingericht voor heel België een eigen uniform een noodzakelijke eigen pet met medaille het maakten allemaal deel uit van deze school cultuur en...wij lieten het ons welgevallen en streden fier mee om er bij te horen.

Rik Cruysberghs 

Ook wij gingen naar de KTA1 in Diest!

Wanneer ik na het behalen van mijn diploma op de mijn in Beringen al direct aan een draaibank mocht beginnen was een gevolg van goed afgelegde ingangsproef.

 Rik Cruysberghs 

De lokroep naar de RTS in de Grauwzusterstraat Diest bleef en het aanbod om hier na mijn studies leraar te worden heb ik dan ook met graagte aanvaard. 

Dat we hier terecht kwamen in een hechte groep vrienden collega's illustreerd deze foto gemaakt op een woensdagnamiddag in 1962 "voor" een match die we toen met de collega's gingen spelen tegen het Atheneum en we dan ook met glans gewonnen hebben.

Op de foto zie je op de bovenste rij:  Rik Cruysberghs,Romain Claes, Pierrot Deschamps (hij was als doelwachter imposant en hierdoor bijna onverslaagbaar), Paul Heynen (coach en soigneur), Alois Buttiens, Jean Vansweevelt, en Rik Beckers

Op de onderste: Paul Smeets, Jef Brabants, Renaat Verbemen, Louis Ruytinckx en Guillaume Peeters.

We hadden nog geen sponsorshirts maar toch al éénzelfde truitje zodat we elkaar "blindelinks" konden vinden.