In al de jaren van A2 en A1 gaf hij wiskunde en bij ons ook Natuur- en Scheikunde.
Tot daar niets abnormaals zou je zeggen maar Jan was zo een uitzonderlijke leraar dat hij bij al de leerlingen die bij hem les gevolgd hebben een onuitwisbare indruk heeft nagelaten.
Zijn onnavolgbare rustige stijl, de natuurlijke wijze waarop hij ontzag afdwong van ieder van ons, zorgde ervoor dat iedereen met ontzag opkeek naar hem en zijn leerstof zodat deze tot iedereen moest opgepikt en doordrong tot levenslange wijsheid.
Bogaerts was afkomstig van Mechelen waar hij, mede door zijn rijzige gestalte, basket speelde bij de plaatselijke Atheneumploeg.
Pitzenburg, zo heette die ploeg speelde op het hoogste niveau en Jan was hierbij een spelbepalende figuur.
Het basketten bleef bij hem in het bloed en ook in Diest heeft hij bijgedragen tot de groei van de plaatselijke ploeg. In bovenstaande foto staat hij als trainer speler op de onderste rij als tweede van links.
Hij was een imponerende mooie, goed verzorgde, modieuze man die vooral door zijn buitengewone vakkennis ook de leerlingen dwong tot een uiterste concentratie en volgzaamheid.
In zijn minuscuul puntenboekje noteerde hij elke activiteit op zijn eigen gereide manier.
Medewerking in de klas, overhoringen en testen. Zijn examens verbeterde hij ook op een manier zodat elk facet van de kennis beoordeelt en ....veroordeelt werd. Bij "den Bogaer" kreeg je zonder discussie de punten die je verdiende en dat werd door niemand ooit in twijfel getrokken.
Zijn summiere opmerkingen werden door iedereen als hamerslagen opgenomen.
Daar wij in de technische school zaten paste hij dikwijls de leerstof aan, aan de noden van andere vakken waar die wiskunde dan kon gebruikt worden. We denken dan aan integralen in Sterkteleer en imaginaire getallen in Wisselstroom.
Kortom een pedagoog die in grote mate oog had voor de noden en de capaciteiten van zijn leerlingen en elke leerling dreef tot het uiterste van zijn mogelijkheden zonder hem ooit totaal te veroordelen.
Chrisostomos was éénmaal per jaar de dag dat Jan een aangepast programma had en zijn quiz was dan indrukwekkend.
We hebben Jan nooit de eer kunnen bewijzen die hij meer dan terecht verdiende.
Hij stierf op een veel te jonge leeftijd zoals hij was. Hij is geruisloos heengegaan maar heeft bij ons een bom van goede herinneringen nagelaten.
We , ik spreek hier in naam van al de leerlingen die bij hem in de les gezeten hebben, houden aan deze uitzonderlijke man en vooral leraar de meest beklijvende herinneringen over.
Ik hoop dat velen dit artikel kunnen onderschrijven als een postuum eerbewijs aan een leraar die ons gevormd heeft op een onnavolgbare manier maar zeker onuitwisbaar.
We hopen dat ook de familie, zijn kinderen, weten wat wij over hun vader denken en deze ode ook hen fier maakt.
